Na een week op een soort hippiecamping te hebben rondgezworven, overvalt het me weer: de serieusheid van het alledaagse leven. Ik heb zo vaak als ik rondloop in bedrijven dat ik innerlijk moet lachen om alle serieuze taal en serieuze onderwerpen. Het jargon, het uiterlijk, het machtsvertoon. Alsof het allemaal erg belangrijk is. Ik hou me altijd voor dat als je mensen vraagt wat ze doen als ze nog een week te leven hebben, er maar weinig zijn die dan zeggen dat ze nog even gaan doorwerken... Humor hoort bij het leven en dus ook bij het werk, volgens mij. Alleen verleren we het, omdat het niet hoort. zo wilde een collega-ondernemer zich een keer verstoppen voor een adviseur die even op de WC zat. Vond de rest van de vergadering echt niet kunnen... En dat snap ik wel, maar het is zo jammer. Bij ons wordt veel en hard (en ikke zacht) gelachen en daar verheug ik me elke dag weer op. Karin de Galan (geweldige trainster!) gaat training geven aan trainers om humor goed te leren gebruiken. Volgens mij komt het ook weer meer terug in bedrijven als een hoop machtsvertoon verdwijnt en vertrouwen ontstaat. Als werk leuk is, wordt er meer gelachen en dat is weer gezond. Met humor komt er ook relativeringsvermogen en dat voorkomt narrow mindedness. En als iemand zich weer even heel gewichtig voordoet, dan kunnen we daar weer goede grappen over maken. Lijkt me lachen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten